In juli 2019 stond in Trouw een schrijnend, maar oh zo herkenbaar verhaal:
"Gebrek aan samenhang in de zorg dupeert de meest kwetsbare patiënt. Juist voor mensen met complexe problemen dreigt de zorg vast te lopen. De minister moet daarom alle blokkades voor duurzame zorg slechten", meent Toosje Valkenburg van het huisartsen-actiecomité Het Roer moet Om.
Bij complexe problematiek is intensieve samenwerking tussen huisartsen en andere zorgverleners onmisbaar. Die samenhang is verdampt door jaren eenzijdige nadruk op concurrentie en productie denken. Het doel was betere zorg tegen lagere kosten. Helaas is de zorg niet beter geworden en ook niet goedkoper.
Wat zijn de belangrijkste redenen?
Hoe zorg je ervoor dat de samenhang weer terugkomt?
Hiermee vorm je co-makership in de zorg, d.w.z. je bouwt een lange-termijnrelatie op met een beperkt aantal leveranciers op basis van wederzijds zakelijk vertrouwen. Wat daarbij essentieel is, is dat de beschikbare capaciteit van alle samenwerkende partijen daar waar nodig wordt ingezet. Eigenlijk is dit de manier om ontschotting van de zorg te bewerkstelligen.
Vormen van co-makership
Co-makership is op verschillende manieren vorm te geven. Een voorbeeld zagen wij bij Jan Willem Sloeserwij, apotheekhoudende huisarts in Kockengen. Als apotheekhoudende huisarts ben je zowel verantwoordelijk voor het consult als de medicatieverstrekking.
De apothekersassistentes werken nauw samen met de doktersassistentes en nemen taken van elkaar over. Daarnaast is sprake van ketenzorg. Het team werkt nauw samen in relatie tot iedere bewoner in het naastliggende verzorgingshuis en laat geen verbetering onbenut. Zowel op klant- als op personeelstevredenheid wordt hoog gescoord.
Een ander voorbeeld is Buurtzorg (Baarn). Een zelforganiserend team mag, zonder tussenkomst van een manager, de indicatie doen, de zorg voor de patiënt uitvoeren en rechtstreeks het contact met zowel de huisarts als de apotheek hebben om voor die specifieke patiënt de juiste zorg te leveren.
In beide voorbeelden worden patiënten direct geholpen, is er amper sprake van wachttijd voor de patiënt, hoeft de patiënt ook minimaal naar verschillende zorgaanbieders toe en is het aantal keren dat er iets niet goed gaat, te verwaarlozen. Een dergelijke samenwerking is als totaal uiteindelijk goedkoper. Voor de zorgprofessionals wordt het werk leuker/interessanter, omdat je eindverantwoordelijkheid kunt nemen voor de patiënt en omdat je weet dat je kunt bouwen op uw samenwerkingspartners. De verwachting is dat de kwaliteit van de zorg toe zal nemen door de korte lijnen.
Nieuwsgierig welke vorm van co-makership het beste past binnen jouw organisatie? Wij denken graag met je mee.